कविता: द्यायची का शेती, डुकरांच्या हाती ? (ज्ञानेश वाकुडकर)

द्यायची का शेती, डुकरांच्या हाती ? 

                                                     -ज्ञानेश वाकुडकर

सैतानाच्या हाती | रान गेले भाऊ |

झोपी नको जाऊ | जाग आता ||१||

खूप झाल्या चुका | फार झाल्या झोपा |

काळ तसा सोपा | नाही आता ||२||

कसे कसे साप | संसदेच्या आत |

रोज नवी कात | सापडते ||३||

संसद भाडोत्री | कायद्याचे काय ?

बाप आणि माय | मेले त्याचे ||४||

मेली न्यायालये | ऐसी झाली गोची |

पाखरांच्या चोची | लॉक केल्या ||५||

जुनी मोठी झाडं | एक एक फांदी |

चष्मा आणि गांधी | विकियेला ||६||

ऐसे अराजक | आरपार गेले |

सैतानाचे चेले | गल्लोगल्ली ||७||

कार्पोरेट जोडे | बायकांच्या साड्या |

धुण्यासाठी भाड्या | ठेवलेला ||८||

बळीराजासाठी | पुन्हा नव्या थापा |

हवा तसा कापा | बिचाऱ्याला ||९||

सैतानाच्या शाखा | जुने - नवे बिल्ले |

ढापायाला किल्ले | मैदानात ||१०||

घास तुझे विळे | नांगराचे फाळ |

आला ऐसा काळ | जीवघेणा ||११||

द्यायची का शेती ? डुकरांच्या हाती ?

झाली तीच माती | फार झाली ||१२||

-

ज्ञानेश वाकुडकर

नागपूर १०|०१|२०२१